De Magnum, wat een prachtige tocht!

Ik dacht dat die niet voor mij weggelegd zou zijn, een tocht van 58 km. Nou hoef je niet al die kilometers te roeien want je wisselt regelmatig sturen en roeien af, zeker als je met zijn vieren in een wherry zit, maar toch …

Het zou prachtig weer worden, ik had de weken ervoor veel geroeid, het weerbericht was prima, dus kreeg steeds meer zin.

Je kan de Magnum als prestatietocht roeien in een C*-boot, maar dat hoeft niet. Je kan ook rustig de tijd nemen in een wherry, zoals de twee deelnemende boten van W3, en genieten van al het landelijk schoon, de leuke dorpjes, je bootgezelschap, de spannende oversteek van het Amsterdam-Rijnkanaal, de meegenomen krentenbollen en niet te vergeten al die bruggen waarbij sommigen zo laag waren dat je platter dan plat in de boot moest gaan liggen.

Als je stuurt heb je de tijd om Maaikes uitgebreide routebeschrijving te lezen (en eventueel je roeiers voor te lezen) over de geschiedenis van al die molens, bruggen, forten en rijksmonumenten die je passeert, superleuk!

De toercommissieleden duiken her en der langs de route op, voor nuttige aanwijzingen, bemoedigende woorden, desgewenst extra water of blarendoorprikservice. Vooral bij de oversteek van het kanaal waar je door een enorme klotsbak moet roeien vanwege de golven en zuiging van de beroepsvaart, zijn hun aanwijzingen onontbeerlijk.

Er waren dit jaar 11 deelnemende boten, twee van W3. De eerste boot was tegen half vier terug, de laatste om acht uur. En dan als beloning zo’n dikke Magnum of een Texels Skuumkoppe! Ik was niet eens kapot, wel lekker moe en heel erg tevreden.

Als je redelijk kan roeien en dat vooral ook een aantal uren op een dag kan volhouden, doe volgend jaar mee. Eind augustus (18 of 25) staat hij in 2024 weer op de agenda.

Florrie van der Kamp